Sommige dingen zou ik je willen vertellen, maar ik zou je nooit kunnen overbrengen wat ik daadwerkelijk bedoel. Sommige dingen kunnen alleen worden begrepen door ze te ervaren.  Door geprikkeld te worden, door ruimte ervoor te maken, en door daar het jouwe van te vinden.

In mijn werk staat de beleving van de bezoeker centraal. Met expanded scenography als mijn medium onderzoek ik verschillende onderwerpen en ontwerp ik theatrale installaties, variërend van interactieve voorstellingen tot ruimtelijke ingrepen. Bijvoorbeeld het “je-mag-best-even-zitten Bankje”: het bankje in de hoek van een drukke ruimte dat je tot rust maant. Daar mag je op gaan zitten als je dat nodig hebt, terwijl je na kan denken over wat dit statement nou eigenlijk voor jou betekent, op dat moment in die ruimte. Een ander uiterste van mijn spectrum is “Het Zwanenmeer”, waar de bezoeker door de verschillende scènes van het balletstuk Zwanenmeer loopt, en zo vanuit een geheel nieuw perspectief het verhaal mee kan maken. 

De behoefte om deze verhalen en concepten te vertellen ontstaat vanuit de vraag “maar waaróm voel ik dit zo?”- een vraag die opkomt wanneer ik me plotseling gewaar wordt van mijn eigen gedachtes en emoties. Vaak eerst een weerwar waar ik niet het begin of einde van weet begin ik een bevraging van mijzelf, tot ik kan zien wat er aan de hand is.

Ik speel in mijn werk graag met het fysiek maken van de inhoud. Daarmee probeer ik de volledigheid van het onderwerp, met alle nuances, over te brengen. Kenmerkend is het ontstaan van een schuring tussen de theatrale codes en de werkelijkheid, een bepaalde conceptuele letterlijkheid, waar ik zelf ook altijd de humor in mag vinden.

Ik wil je vertellen wat er nog niet gezegd is, maar dat beleven, dat kan alleen jij.